พระเจ้าทรงประทานให้เราทุกคนมีอดีต ... ไว้เพื่อจดจำเป็นบทเรียน มิใช่มีไว้เพื่อให้คอยตอกย้ำเพื่อความเจ็บปวด

พระเจ้าทรงประทานให้เราทุกคนมีอดีต  ... ไว้เพื่อจดจำเป็นบทเรียน มิใช่มีไว้เพื่อให้คอยตอกย้ำเพื่อความเจ็บปวด

"เพราะเรารู้ว่าการละเมิดของเจ้ามีเพียงไร และบาปของเจ้ามีมากมายสักเท่าใด ... เพราะฉะนั้น คนที่มีปัญญาจะไม่พูดอะไร ในเวลาเช่นนั้น เพราะเป็นเวลาชั่วร้าย เจ้าทั้งหลายจงแสวงหาความดี อย่าแสวงหาความชั่ว เพื่อเจ้าจะดำรงชีวิตอยู่ได้ พระยาห์เวห์พระเจ้าจอมทัพจะสถิตกับเจ้า ดังที่เจ้ากล่าวอ้าง"
(อาโมส 5:12-14)

อดีตไม่เคยทำร้ายใคร ... แต่ที่เราเจ็บปวดนั้น เพราะเราเองเลือกที่จะกำความเจ็บปวดเอาไว้ ไม่ยอมจะลืมมัน กลับคิดซ้ำไปซ้ำมา ไม่ยอมยกโทษ ไม่ยอมจะให้อภัย ... เรากำความเจ็บปวดไว้ด้วยความแค้น

อดีต ก็คือ อดีต เปลี่ยนแปลงไม่ได้...!

อย่าพยายามจะปกปิดอดีต ... แต่จงเรียนรู้ที่จะใช้อดีตเพื่อเป็นพระพร เพื่อจะเป็นบทเรียนชีวิต อดีตไม่เคยทำร้ายใคร หากเราใช้มันให้เป็น!

พระเจ้าทรงรู้ทุกสิ่ง ... และเราทุกคนล้วนเป็นบาป
คริสเตียนเป็นชุมชนสำหรับ "คนบาป" ที่รู้ตัว และต้องการจะกลับใจใหม่ ... และพร้อมจะเริ่มต้นใหม่!

จงกลับใจ และอย่าพูดมาก...!
ระวัง ... อย่ามัวไปจดจ่อที่ความผิดของคนอื่นๆ
เมื่อเรา "โกรธพี่น้องของตน คนนั้นจะต้องถูกพิพากษา ถ้าใครพูดกับพี่น้องอย่างเหยียดหยาม คนนั้นจะต้องถูกนำไปยังศาลสูงให้พิพากษา และถ้าใครพูดว่า 'อ้ายโฉด' คนนั้นจะมีโทษถึงไฟนรก" (มธ.5:22)

พระเจ้านำเราให้กลับมาเป็นลูกพระองค์นั้นไม่ใช่เพื่อรักษาโรคบาป แต่เพื่อจะเป็นคนที่จะเคียงข้างคนบาป และยอมให้พระเจ้าทำการผ่านเรากับคนบาปที่อยู่ข้างๆตัวเรา เพื่อเขาจะพบพระเจ้าผ่านเรา เช่นที่เราจะพบพระองค์ผ่านคนบาปที่กลับใจคนนั้นเช่นกัน!

เราไม่เห็นด้วยกับพฤติกรรมบาป แต่จงรักคนบาป ... เพราะพระเจ้ากำลังทรงทำกิจของพระองค์กับเขาอยู่!

พระเจ้าสั่งให้เราละทิ้งความบาป มิใช่ให้เราปฏิเสธละทิ้งคนบาป! แต่ให้คงความรัก และพยายามช่วยให้เขาได้กลับใจใหม่ และให้จิตวิญญาณเขาให้รอดจากความตาย เพราะนั้นจะเป็นการกำจัดความบาปเสียมากมาย (กท.6:1, ยก.5:20)

จงอดทนเถิด ... ชีวิตก็เหมือนหนังสือเล่มหนึ่ง กว่าเราจะอ่านจบเรายังต้องอดทน แต่ผลลัพธ์ที่ได้มันคุ้มค่าจริงๆ ...!

จงปฏิเสธความบาป ... แต่อย่าปฏิเสธคนบาป
อย่าทิ้งใครสักคนที่ทำผิดกับเราไว้กลางทาง เพราะเราไม่ใช่ 'โปเตโต้' แต่เราคือลูกของพระเจ้า ... เพื่อเขาจะมีโอกาสที่จะแก้ไขความผิดพลาดนั้นกับเราอีก

ผิดที่ไหน แก้ที่นั้น
ผิดที่เรา ... ก็ให้เขาแก้ไขที่เรา
ไม่ว่าเราจะเริ่มต้นอย่างไร และระหว่างทางจะเป็นเช่นไร แต่ปลายทางก็เพื่อ "มิตรภาพ" ที่แท้จริง และโดยความรักของพระเจ้าจะผูกพันเราไว้ถึงซึ่งความสมบูรณ์ (คส.3:14)

ฉะนั้น ... จงยกโทษ จงให้อภัย เพื่อเราจะได้เป็นเหมือนพระคริสต์ให้มากที่สุด (ยน.20:23, คส.3:13)

"ขณะนั้นเปโตรมาทูลพระองค์ว่า 'องค์พระผู้เป็นเจ้า ข้าพระองค์ควรยกโทษให้พี่น้องที่ทำผิดต่อข้าพระองค์สักกี่ครั้ง? ถึงเจ็ดครั้งเชียวหรือ?' พระเยซูตรัสตอบเขาว่า 'เราไม่ได้บอกท่านว่าเจ็ดครั้งแต่เจ็ดสิบคูณเจ็ด'" (มธ.18:21-22)

ไม่มีคำว่า 'มากไป' สำหรับคำว่า 'ให้อภัย'
แต่โดยพระคริสต์มีแต่คำว่า เพราะรักที่ 'มากพอ' พอที่จะเริ่มต้นใหม่ที่จะรักอีกครั้งกับคนๆนี้ที่ทำให้เราเสียใจในวันนี้ ... เพราะคำว่า 'รัก' เป็นเหตุผลเดียวที่พร้อมจะ 'อดทนนาน' และรอคอยที่จะ 'กระทำคุณให้' อย่างพระเยซูทรงรักคนบาปอย่างเรา ...!

ยากนะที่จะทำได้ ... แต่โดยกำลังจากพระเจ้า เราเชื่อและยอมจำนน เราก็จะสามารถทำได้ทุกสิ่ง (ฟป.4:13)

Ps.เนตรศักดิ์ ใสรังกา