สรรเสริญพระเจ้าที่มีฤดูกาล และวาระสำหรับทุกสิ่ง

สรรเสริญพระเจ้า "มีฤดูกาลสำหรับทุกสิ่ง มีวาระสำหรับเรื่องราวทุกอย่างภายใต้ฟ้าสวรรค์" (ปญจ.3:1) แต่ไม่ว่าจะวาระใด จะสุขหรือว่าจะทุกข์ก็ตาม เตือนตัวเองไว้เสมอว่า "อย่ากลัวเลย เพราะพระเจ้าอยู่ด้วยเสมอ" ดั่งพระสัญญาว่า "...นี่แน่ะ เรา[พระเยซูคริสต์] จะอยู่กับท่านทั้งหลายเสมอไป จนกว่าจะสิ้นยุคนี้" (มธ.28:20ข.) และทรงอยู่เพื่อ "...แต่พระองค์ผู้ทรงบังเกิดจากพระเจ้าทรงคุ้มครองรักษาเขา และมารร้ายไม่แตะต้องเขา" (1ยน.5:18ข.) เราจึงไม่กังวลหรือกลัวสิ่งใดๆ และเราจะวางใจ "พระองค์ทรงเป็นที่กำบังของข้าพระองค์ พระองค์ทรงปกป้องข้าพระองค์จากความยากลำบาก พระองค์ทรงล้อมข้าพระองค์ไว้ด้วยเพลงฉลองการช่วยกู้ เรา[พระเจ้า] จะแนะนำและสอนเจ้าถึงทางที่เจ้าควรจะเดินไป เราจะให้คำปรึกษาแก่เจ้าและเฝ้าดูเจ้าอยู่" (สดด.32:7-8) อุ่นใจ ... เพราะรู้ แม้เส้นทางจะอันตราย พระเจ้าทรงอยู่ด้วยเสมอ (สดด.23:4) อิ่มใจ ... เพราะรู้ แผนงานของพระเจ้านั้นเพื่อทำให้เจริญรุ่งเรืองขึ้นไม่ใช่เพื่อทำร้ายเรา และให้อนาคตที่เต็มไปด้วยความหวังใจ (ยรม.29:11) ทรงห่วงใยเราดั่งแก้วพระเนตร เราจึงละทุกความกังวลไว้ที่พระองค์ เพราะทรงรู้ทุกสิ่งที่เราต้องการ ทรงคุ้นเคย รู้จักชื่อและนามสกุลของเราดี และทุกๆวันของเราก็อยู่ต่อหน้าพระพักตร์พระองค์เสมอ (ฉธบ.32:20, มธ.6:32, 1ปต.5:7, สดด.139:1-6) สิ่งที่เราควรทำในท่ามกลางสถานการณ์ที่คาดไม่ถึง คือ 'วางใจ' และ "...จงแสวงหาแผ่นดินของพระเจ้า และความชอบธรรมของพระองค์ก่อน แล้วพระองค์จะทรงเพิ่มเติมสิ่งทั้งปวงนี้ให้" (มธ.6:33) ... ให้พระเจ้าเป็นที่ลี้ภัยและเป็นที่พักพิงของเรา แล้ว "ไม่มีเหตุร้ายใดๆ จะเกิดแก่ท่าน ไม่มีภัยพิบัติมาใกล้เต้นท์ของท่าน" (สดด.91:9-10) และที่ใดละ ... ที่จะปลอดภัยที่สุด ก็คือที่ๆพระเจ้าสถิตอยู่ และที่ๆพระเจ้าสถิตอยู่ ณ ที่ใด คือ ที่ๆ เราอธิษฐานและแสวงหาพระองค์ด้วยสุดใจ เราจะพบพระองค์ ณ ที่นั่น ... และเราจะได้ยินพระสุรเสียงว่า "อย่ากลัวเลย เพราะเราอยู่กับเจ้า อย่าขยาด เพราะเราเป็นพระเจ้าของเจ้า เราจะเสริมกำลังเจ้า เราจะช่วยเจ้า เราจะชูเจ้าด้วยมือขวาอันชอบธรรมของเรา ... เรา ยาห์เวห์ จะตอบพวกเขาเอง เราพระเจ้าของอิสราเอลจะไม่ทอดทิ้งเขา" (อสย.41:10, 17ข.) จงวางใจ ด้วยการระวังสิ่งที่จะเข้ามาสู่ใจเราให้ดีๆ เพราะชีวิตเริ่มต้นออกมาจากใจ (สภษ.4:23) น้ำในมหาสมุทรที่มากมายไม่สามารถทำให้เรือจมได้ หากแต่น้ำที่รั่วเข้ามาในเรือต่างหากที่จะทำให้เรือจมลง เช่นกัน สิ่งที่เกิดขึ้นไม่สามารถทำให้เราล้มลงได้ แต่สิ่งที่เรายอมเอาเข้ามาในใจต่างหากละที่จะทำให้เราล้มลง ...! ความกลัว ... เกิดเพราะเราคิดมาก ความวิตก ... เกิดเพราะเราคิดเย่อะ ความเครียด ... เกิดเพราะเราคิดไปเรื่อย ไม่มีอะไรจะดีขึ้น แต่ตัวเราเองจะกลับแย่ลง เช่น ร่มไว้กางกั้นฝนไม่หยดลงที่หัวเรา แต่ไม่ได้กางเพื่อให้ฝนหยุด ... พระคุณพระเจ้าไม่ได้ทำให้ปัญหาหมดไป หากแต่เป็นกำลังและสติปัญญาให้เราที่จะเข้มแข็ง มั่นคง ไม่ยอมแพ้เพื่อจะนำพาเราให้ผ่านพ้นเรื่องราวในวันนี้ไปได้ ... สิ่งที่ต้องทำคือ 'จงรักษาความเชื่อไว้' แล้วพระเจ้าจะทรงรักษาชีวิตเราไว้ในสวัสดิภาพที่มั่นคงเอง (อสย.26:3, 2ทธ.2:12, 4:6-8) แต่ให้ทุกวาระนั้นจะผลักดันให้เราเข้าไปใกล้พระองค์ เพื่อจะแสวงหาพระองค์ และไว้วางใจพระองค์มากขึ้น และให้เตรียมตัวเองให้พร้อมเสมอสำหรับทุกสิ่งที่พระเจ้าจะให้เกิดขึ้น ว่าเราควรจะอยู่อย่างไร? เหมือนหญิงมีปัญญา 5 คนที่เตรียมน้ำมันไว้จุดตะเกียงของเธอเพื่อรอคอยเจ้าบ่าวที่จะมาเมื่อไรไม่รู้นั้นเอง (มธ.25:1-13) เฝ้าระวังอยู่ให้ดี เพราะไม่รู้ว่าพระเจ้าจะเสด็จมาเวลาไหน แต่ที่แน่ๆ คือ "...จะมาในเร็วๆนี้ และจะนำบำเหน็จมาด้วย เพื่อตอบแทนตามการกระทำของแต่ละคน" (มธ.24:42, วว.22:12) แล้วเราพร้อมหรือยัง ... สำหรับวันนั้นที่กำลังจะมาถึง? เอเมน Ps.เนตรศักดิ์ ใสรังกา