หากอยากให้ผู้อื่นเคารพคำพูดของเรา

หากอยากให้ผู้อื่นเคารพคำพูดของเรา ... ก็จงทำให้ผู้อื่นเคารพในตัวเราก่อน

"สักแต่ใช้คำพูดเท่านั้น จะสั่งสอนคนก็ใช้ไม่ได้
เพราะแม้เขาจะเข้าใจ แต่เขาก็ไม่เข้าใจ" (สภษ.29:19)

เอกลักษณ์ของแต่ละคน ... เราต้องมีและรักษาไว้
แต่อย่าให้ความต่าง ... ทำให้เราแตกแยก
เพราะ "จงรักเพื่อนบ้าน เหมือนรักตนเอง" (กท.5:14)

เพราะความฉลาดของมารซาตาน คือ มันสามารถใส่ความคิดของมันในความคิดของเรา แล้วให้เรารู้สึกว่าสิ่งนั้นเป็นความคิดของเราเอง

เราต้องรู้จักพระเจ้าอย่างแท้จริง ... รู้ว่าพระองค์เป็นใคร อย่างที่ทรงเป็น มิใช่ พระองค์ทรงเป็นอย่างไร ในแนวความคิดของเรา เพราะทรงพระนามว่า "เราเป็น ซึ่งเราเป็น" (อพย.3:14)

เมื่อเรารู้ว่าพระองค์ทรงเป็นใครในชีวิตเรา เราจะอยากพบพระองค์ เราจะอยากนั่งลงเพื่อจะเรียนรู้จักพระองค์ ... ใคร่ครวญพระวจนะและอธิษฐาน
เราควรเน้นความเชื่อในพระเยซูคริสต์ก่อน แล้วเราจะพบว่า พระองค์ทรงสามารถช่วยเราได้ทุกสิ่ง!

"ในผู้อื่นความรอดไม่มีเลย เพราะว่านามอื่นซึ่งให้เราทั้งหลายรอดได้นั้น ไม่โปรดให้มีท่ามกลางมนุษย์ทั่วใต้ฟ้า" (กจ.4:12)

ระวัง ... อย่าให้ ยิ่งงานเจริญขึ้น ยิ่งจะเข้าหาพระเจ้าได้น้อยลง จงเข้ามาใกล้ และติดสนิทกับพระเจ้า หากแยกจากพระองค์ ก็ยากที่จะเกิดผลได้จริงๆ (ยน.15:4-5)

การหว่านเป็นงานของเรา การเกิดผลเป็นงานของพระเจ้า (1คร.3:6-7)
ตลอดทั้งสัปดาห์นี้และสัปดาห์หน้า ต้องนำทีมออกประกาศ และแบ่งปันความรักให้กับผู้คนมากมายในหลายๆพื้นที่ และในหลายพื้นที่กลับเป็นเรื่องใหม่สำหรับบางคนกับเรื่องพระนาม "พระเยซูคริสต์"
ไม่มีคนไปประกาศ ... พวกเค้าจะได้ยินข่าวประเสริฐได้อย่างไร? เพราะความเชื่อเกิดเพราะเค้าได้ยินข่าวประเสริฐ (รม.10:14-17) และความรอดเกิดขึ้นเพราะเค้าเชื่อในพระคริสต์ (ยน.3:16)

"และถ้าไม่มีใครใช้พวกเขาไป เขาจะไปประกาศได้อย่างไร? ตามที่มีคำเขียนไว้ในพระคัมภีร์ว่า 'เท้าของคนเหล่านั้นที่นำข่าวดีมา ช่างงามจริงๆ หนอ' ... ฉะนั้นความเชื่อเกิดขึ้นได้ก็เพราะการได้ยิน และการได้ยินเกิดขึ้นได้ก็เพราะการประกาศพระคริสต์" (รม.10:15, 17)

แม้อาจจะไม่ได้ไป ... แต่การสนับสนุนของท่านก็ทำให้ผู้นำข่าวดีเหล่านั้นไป จึงถือได้ว่า "ข่าวประเสริฐถูกประกาศออกไป ณ ที่ใด ... ท่านก็ไปด้วยกับพวกเขา ณ ที่นั่น [เพราะผู้ถวาย ผู้อธิษฐานเผื่อ และผู้คอยส่งคำหนุนใจมา ... ก็เป็นเสมือนพระหัตถ์พระเจ้าที่มองไม่เห็นสำหรับผู้ที่พระเจ้าทรงใช้พวกเขาให้ออกไปประกาศข่าวประเสริฐนั้นด้วย] ... นี้ละ คือ การทำงานเป็นทีม ต่างเป็นอวัยวะของกันและกันในพระกายนี้จริงๆ และเราก็ได้รับบำเหน็จเท่าๆ กัน รับความโปรดปรานและคำชมจากพระเจ้าเช่นเดียวกันว่า "ดีมาก เจ้าเป็นทาสที่ดี เพราะเจ้าซื่อสัตย์ในของเล็กน้อย เจ้าจงมีอำนาจครอบครองสิบเมืองเถิด" (ลก.19:17)

Ps.เนตรศักดิ์ ใสรังกา