พระเจ้าทรงสร้างปั้นเรามาจากดิน

พระเจ้าทรงสร้างปั้นเรามาจากดิน และทรงประทานจิตวิญญาณแก่เรา เราจึงมีชีวิต
และจิตวิญญาณนั้น คือ มโนธรรม ที่คอยแยกแยะว่าสิ่งใด 'ควรทำ' และสิ่งใด 'ไม่ควรทำ'

สิ่งที่ควร คือ สิ่งที่ 'ถูกต้อง' และสิ่งที่ไม่ควร คือ สิ่งที่ 'ถูกใจ'
ส่วนใหญ่สิ่งที่ถูกต้อง มักจะไม่ถูกใจ
แต่หากว่าเรา 'รัก' ให้มากขึ้น เพราะพระเจ้าทรงเป็นความรัก และความรักก็มาจากพระเจ้า
เราจะสามารถทำสิ่งที่ควรทำในสิ่งที่ถูกต้องได้ โดยพระองค์ทรงคอยเสริมกำลังให้เรา

แต่ที่เราทำไม่ได้ หรือว่าให้ไม่ได้ ไม่ใช่เพราะเราจะทำไม่ได้ แต่พราะว่าเรายัง 'รักไม่มากพอ'
เราสามารถทำสิ่งใดๆได้เท่าที่ 'ใจเรารัก' เท่านั้น

เพราะไม่มี 'ความผิด' ใด ที่ 'รัก' จะให้ 'อภัย' ไม่ได้
แต่ที่เราให้อภัยไม่ได้ ก็เพราะใจเรา 'ไม่รัก' แล้วต่างหาก

"เหนือสิ่งอื่นใดก็คือ จงรักกันและกันให้มาก เพราะความรักให้อภัยบาปมากมายได้" (1ปต.4:8)

ก่อนจะเที่ยวตัดสินคนอื่น จงหันมาย้อนมองตัวเองว่า ... วันนี้ ใจเรามีความรักมากกว่าที่จะจำความผิดคนอื่น เพื่อจะอภัยได้ไหม?
วันนี้ เรารักมากพอ พอที่จะทำ หรือจะให้สิ่งสารพัด อย่างพระเยซูคริสต์ทำได้หรือไม่?

"พวกท่านไม่รู้หรือว่าถ้าท่านยอมตัวรับใช้เชื่อฟังใคร ท่านก็เป็นทาสของผู้ที่ท่านเชื่อฟังนั้น คือเป็นทาสของบาปซึ่งนำไปสู่ความตาย หรือเป็นทาสของการเชื่อฟังซึ่งนำไปสู่ความชอบธรรม?" (รม.6:16)

เพราะเมื่อรักมาก ก็จะทำหรือให้ได้ไง
แต่รักน้อย ก็จะทำหรือให้ได้ยาก ...!

"พระเยซูคริสต์ตรัสว่า 'จงรักองค์พระผู้เป็นเจ้าของท่านด้วยสุดใจของท่าน ด้วยสุดจิตของท่าน และด้วยสุดความคิดของท่าน ... และจงรักเพื่อนบ้านเหมือนรักตนเอง'" (มธ.22:37,39)

พระเจ้าอวยพร ... ฝันดีครับ
Ps.เนตรศักดิ์ ใสรังกา