พระเจ้าให้เราชื่นชมกับสิ่งที่มี

พระเจ้าให้เราชื่นชมกับสิ่งที่มี ... ฉะนั้นจงเลิกจดจ่อกับสิ่งที่ขาด

"ข้าแต่พระเจ้า ขอทรงช่วยข้าพระองค์ให้รอด เพราะน้ำขึ้นมาถึงคอข้าพระองค์แล้ว ข้าพระองค์จมอยู่ในเลนลึก ไม่มีที่ยืน ข้าพระองค์มาอยู่ในน้ำลึก และน้ำท่วมข้าพระองค์ ข้าพระองค์เหนื่อยอ่อนกับการร้องไห้ คอของข้าพระองค์แห้งผาก ตาของข้าพระองค์มัวลงด้วยการรอคอยพระเจ้าของข้าพระองค์" (สดด.69:1-3)

แม้จะดูเหมือนจะหมดหวัง ... ดูเหมือนอะไรๆจะเป็นไปไม่ได้ ก็จงอย่าหยุดที่จะอธิษฐาน อย่าประมาทการอธิษฐาน เพราะเป็นสิ่งเดียวที่สามารถเคลื่อนพระหัตถ์อันทรงฤทธิ์ของพระเจ้าได้ ... เช่น ดาวิด

ดาวิด ... สุข ก็สรรเสริญพระเจ้า และพร้อมจะทำมากกว่าหากสิ่งนั้นพระเจ้าพอพระทัย (2ซมอ.6:13-14, 21-22)
ดาวิด ... ทุกข์ ก็ยังสรรเสริญพระเจ้า สายตาเพ่งมองที่พระองค์ผู้เดียว (กจ.2:25-28)
ฉะนั้นคำอธิษฐานในสดุดี 69 จึงกลั้นออกมาจากใจของดาวิด เพราะท่านรู้ดีว่า "ข้าพเจ้าได้ร้องทูลพระยาห์เวห์จากความคับแค้นใจ พระยาห์เวห์ทรงตอบข้าพเจ้าโดยประทานความโล่งใจให้" เพราะท่านเชื่อมั่นว่าแม้ "ข้าพเจ้าถูกผลักอย่างแรง ข้าพเจ้ากำลังจะล้ม แต่พระยาห์เวห์ทรงช่วยข้าพเจ้า พระยาห์เวห์ทรงเป็นกำลังและบทเพลงของข้าพเจ้า พระองค์ทรงเป็นความรอดของข้าพเจ้า" (สดด.118:5, 13-14)

ไม่มีสิ่งใดจะหยุดดาวิดไม่ให้สรรเสริญพระเจ้า ... เพราะสิ่งล้ำค่าที่สุดมิใช่เพราะมีทุกสิ่ง แต่หากคือ การยังมีลมหายใจที่จะได้สรรเสริญพระองค์ดีอยู่ต่างหากละ เช่น เปาโลและสิลาส แม้จะถูกจับ ถูกมัดใส่ขื่อไร้อิสรภาพ แต่ไม่มีโซ่ใดจะสามารถล่ามใจท่านทั้งสองให้หยุดอธิษฐานและสรรเสริญพระเจ้าได้ (กจ.16:22-26)

จำไว้ว่า ;
เราไม่เคย 'ไม่มี' แต่ก็แค่อาจจะ 'ขาด' หรือแค่ยัง 'มีไม่พอ' ... ฉะนั้นอย่าทุกข์เพราะคิดว่า 'ขาด' หรือ 'มีไม่พอ' จงยิ้มไว้ เพราะอย่างน้อยเราก็ยัง 'มี' [บ้าง]!

"พระยาห์เวห์ทรงเลี้ยงดูข้าพเจ้าดุจเลี้ยงแกะ ข้าพเจ้าจะไม่ขัดสน" (สดด.23:1)

อย่าลืม ... พระสัญญา
"ผู้ใดสัตย์ซื่อ [เห็นคุณค่า] ในสิ่งเล็กน้อย พระเจ้าจะตั้งคนนั้นให้ดูแลของจำนวนมาก เพื่อเราจะได้ชื่นชมร่วมกับพระองค์" (มธ.25:21)

ความสุขไม่ได้ขึ้นอยู่กับว่า 'เรามีเท่าไร?'
หากความสุขขึ้นอยู่กับทศนคติของเราต่อสิ่งที่เรามี ... คิดบวก ชีวิตก็บวก ... เห็นสิ่งที่มีมีคุณค่า สิ่งนั้นก็จะมีความหมาย และสร้างสรรค์สิ่งดีให้ชีวิตเราต่อไป ...!!!!

ไม่สำคัญว่าเราจะมีอะไรอยู่ใน 'มือ' แต่สำคัญที่เราใช้สิ่งนั้นอย่างไร? อย่างเห็นค่า ... โดยสติปัญญา และโดยพึ่งพระเจ้า "สิ่งเล็กน้อยก็สามารถเพิ่มพูนให้ใหญ่โตได้!"

วันนี้จงอธิษฐานเช่นดาวิดว่า ;
"ข้าแต่พระยาห์เวห์องค์เจ้านาย ข้าพระองค์เป็นใครเล่า ... พระองค์จึงทรงนำข้าพระองค์มาไกลขนาดนี้? ดาวิดจะกราบทูลสิ่งใดต่อพระองค์ได้เล่า? ... พระองค์เองทรงรู้จักผู้รับใช้ของพระองค์ ... พระองค์ทรงยิ่งใหญ่ ไม่มีใครเหมือนพระองค์ ไม่มีใครนอกเหนือพระองค์ ตามทุกสิ่งที่หูของพวกข้าพระองค์ได้ยินมา ... เพราะฉะนั้น ผู้รับใช้ของพระองค์จึงมีใจกล้าวิงวอนต่อพระองค์ด้วยคำอธิษฐานนี้ ... พระองค์ตรัสแล้ว และด้วยพรของพระองค์ ก็ขอให้ผู้รับใช้ของพระองค์รับพระพรเป็นนิตย์" (2ซมอ.7:18-29)

Ps.เนตรศักดิ์ ใสรังกา